Jego ciało opadło na chłodną pościel, a że był rzucony jak przysłowiowy "worek ziemniaków", tak się też zachował. Głowa poleciała mu nieco do tyłu, uświadamiając, że po tym rzucie Miyo będzie czuł swoją szyję przez najbliższe kilka dni. W oczach chłopaka błysnęło coś na kształt pretensji, pomimo że jego ciało zareagowało jak najbardziej pozytywnie.
Słysząc pochwałę od klienta, nie wiedział za bardzo jak zareagować, jednak zrodziło się w nim coś w rodzaju poczucia dumy i samo-satysfakcji. Mimo tego Miyo był świadomy tego, że nie może spocząć na laurach. W końcu jego prawdziwa praca dopiero się zaczynała.
- Widzisz kurtynę, zawieszoną na tamtej ścianie?
Zapytał, wskazując palcem na czerwony materiał.
- To nie jest tylko ozdoba, za nią znajduje się gigantyczne lustro, dzięki któremu nie przegapi się żadnej reakcji ze strony partnera. Dodatkowo akt penetracji widać doskonale z każdej strony.
W tym momencie Miyo przerwał, sięgając ręką pod jedną z poduszek. Spojrzał Hikaro w oczy, a w ręku trymał malutki kluczyk na złotym łańcuszku.
- Pod łóżkiem jest skrytka, którą sam zrobiłem. W niej znajdują się zabawki, które dają rozkosz i ból o wiele intensywniejszy od śmieci w tamtej szafie. Niejedna z nich napawa obrzydzeniem od samego patrzenia. Musiałem to wszystko schować, ponieważ te rzeczy są uznawane za nielegalne w naszym okręgu i dom nie zgodził się na ich przechowywanie.
W trakcie swojego małego monologu, Miyo nie przestawały błyszczeć oczy.
- Żaden z klientów, których obsługiwałem jeszcze z nimi nie obcował. I gwarantuję ci, że od tego krew będzie kapała na dywan, a dodatkowo nie będzie do końca wiadomo czyja. Połącz to z lustrem za kurtyną, a gwarantuję ci noc, o której nie zapomnisz.
Chłopak postanowił odsłonić wszystkie karty i zaproponować coś, czego jeszcze nigdy nie proponował. Sam stwierdził, że Hikaro na to zasługuje.
- Tak jak powiedziałeś, jestem dziwką. A twoim zadaniem jest pokazanie jak dziwki należy traktować.
W tym momencie chłopak podniósł się i zawiesił klientowi kluczyk na szyi, uśmiechając się przy tym tajemniczo.
- Masz na tyle odwagi, by przekroczyć tą granicę...?

Czuł, że zaraz nie wytrzyma. Na przemian otwierał oczy i usta i zamykał, wyginał ciało w łuk oraz prostował je, wiercił się strasznie, próbując w jakiś sposób uciec od tej tortury. Jedak dodatkowo cała sytuacja strasznie mu się podobała. Ostatnio było strasznie nudno, chociaż jeden mężczyzna stanowił dla niego godną uznania rozrywkę. Jego jedynym zadaniem było nie skończyć zbyt wcześnie. Wiedział, że gdyby na to sobie pozwolił, mógłby się spotkać z niezadowoleniem ze strony klienta. Albo Hikaro po prostu by go wyśmiał... Tak czy siak nie chciał dochodzić zbyt wcześnie, bo po co? Cała zabawa pójdzie na marne, a póki co nawet nieźle się bawił. Jęczał z przyjemnością, w każdej chwili podnosząc głos coraz donośniej. Niebywałe gorąco zalewało go falami, a każda komórka na ciele krzyczała. Jak on uwielbiał ten stan! Jednak bardziej lubił sprawy, które dzieją się kilka etapów później. Ale na nie widocznie będzie jeszcze musiał poczekać.
Nie odpowiedział na słowa Hikaro, uznając, że nie musi już nic mówić. Zamiast tego tylko cicho zachichotał. Nie trwało to jednak długo, ponieważ znacznie bardziej wolał wrócić do jęczenia prosto w ucho partnera. Kto wie... może i jemu stan Miyo chociaż trochę się udzieli?

Dzielnie zniósł ból z pełną świadomością, że pamiątek po tej nocy tak łatwo nie ukryje, gdy będzie chciał wyjśc na miasto. Z pewnością Hikaro zostawi ślady na jego ciele i chociaż nie widział teraz swoich nadgarstków i tak wiedział, że zaczęły się na nich robić siniaki. Nie musiał widzieć, on był tego pewny. Miyo należał do tego typu osób, którym robią się siniaki od najmniejszego stuknięcia. Może nie było to szczególnie pożądane w jego zawodzie, ale dało się to znieść. Gorzej by było, gdyby przeszkadzało w pracy.
- Nieposłuszną ofiarę kara się najchętniej, prawda?
Odpowiedział pytaniem na pytanie, nie otwierając przy tym oczu. Starał się zachować jak największą kontrolę nad swoim ciałem. Szczególnie teraz, kiedy partner zaczął się nad nim znęcać. Był strasznie spięty, a mięśnie drżały mu z wysiłku. Było mu tak gorąco, że miał wrażenie, że ktoś wrzucił go do kotła. Miał wielką ochotę na to, żeby krzyczeć. Żeby prosić o litość. Jednak byłoby to wbrew jemu samemu. On nigdy nie błagał o takie rzeczy. Nigdy.

Syknął cicho, zawieszając swój wzrok gdzieś nad głową chłopaka. Przymknął oczy, czekając aż ból minie. Może i Miyo posiadał skłonności masochistyczne, ale to nie oznaczało, że każdy rodzaj bólu był dla niego przyjemny. Spojrzał mu w oczy dopiero po tym, jak w miarę się uspokoił. Był cały rozgrzany, a w jego tęczówkach igrały wesołe ogniki. To dopiero początek, jednak on już czuł, że tą noc długo zachowa w pamięci.
- Dobrze...
Wysapał cicho, z tego względu, że nie udało mu się odpowiedzieć normalnym tonem. Miał wrażenie, że zaraz oszaleje od tych wszystkich doznań. A może właśnie taki był cel klienta? Kto wie...
Czuł dokładnie każdą pieszczotę ze zdwojoną siłą. Warto również wspomnieć, że był dzisiaj dość nakręcony jeszcze zanim Hikaro przekroczył drzwi pokoju. Szczerze to czuł ucisk już od samego rana. Jednak postanowił sobie, że wytrzyma jak najdłużej. Już nawet zapomniał o tym, że pojękiwał, dlatego pocałunek był poprzedzony dość zabawnym dźwiękiem. Z resztą łatwo sobie wyobrazić w połowie przerwany jęk. Mruknął z zadowoleniem, kiedy poczuł w swoich ustach jego język. Nie wiedział za bardzo czy wolno mu odpowiedzieć, jednak w końcu zrobił to. Zbyt mocno tego pragnął, by się teraz powstrzymywać.

Miyo od początku przeczuwał, że ten typ nie da się tak łatwo nabrać, tak jak te wszystkie przerażone cnotki, które czasami do niego przysyłali. Jednak nie zniechęcił się, ponieważ długo czekał na takiego klienta, jakim jest Hikaro. Świadomośc, że dostanie lekcję dodatkowo go nakręcała. Zapowiadała się noc, przy której się zbytnio nie narobi. Chyba, że Hikaro każe mu zrobić coś konkretnego. Chociaż perspektywa leżenia i jęczenia pod dominantem chodziła za nim już od jakiegoś czasu.
Przymknął oczy, czując palce chłopaka na swoim rozpalonym ciele. Pozbawienie ubrań, chociaż niewątpliwie przyjemne, wcale nie pomogło. Mimo tego nadal było mu gorąco. Miyo rozchylił lekko usta i wygiął się w idealny łuk, pragnąc odczuć jak najwięcej pieszczoty. Z każdą sekundą miał wrażenie, że zaraz nie wytrzyma, jednak potrafił się kontrolować. Czy chciał więcej? Oczywiście. Każda część jego ciała domagała się jak najwięcej uwagi.
Jeśli chodzi o takie rzeczy, dwa razy nie trzeba było mu powtarzać. Kiedy tylko dotarł do niego sens słów Hikaro, zaczął cichutko pojękiwać. Im dłużej chłopak się nim bawił, tym konkretniejsze były odgłosy, jakie wydawał. Klient nie musiał długo czekać. Po upłynięciu kilku minut Miyo się rozkręcił, dając prawdziwy koncert prosto do ucha partnera.

Kiedy chłopak przewrócił oczami, Miyo był zmuszony powstrzymać ciche westchnienie, które było prawdopodobnie spowodowane ciepłem, rozlewającym się u dołu jego brzucha. Tak więc zebrał się w sobie i nie wydał ani pisku. Nie chciał w końcu wyjść na jakiegoś niedoświadczonego młodziaka, którego podnieca dosłownie każdy ruch partnera! A skoro już o tym mowa to z takimi Miyo też miał okazję obcować. I chociaż może takie reakcje mobilizują do dalszego działania i są przyjemne dla ucha, na dłuższą metę strasznie wkurzają. Dlatego też siedział cicho.
Nie długo to jednak trwało, ponieważ kiedy został uwolniony z uścisku łańcucha, wydał z siebie cichy pisk. Metal mocno otarł się o jego ciało. Już zdecydował jaką taktykę podejmie. Skoro Hikaro chciał widzieć strach i ból w jego oczach, zobaczy je. Dlatego więc zgodnie z planem zrobił autentycznie przestraszoną minę, pt. "Co ten straszny pan teraz ze mną zrobi?".
- Au, to bolało!
Zadrżał, kiedy chłopak usiadł mu na plecach, natomiast kiedy poczuł pod koszulką jego rękę, westchnął cichutko. O tak, to jest właśnie to uczucie...
Jednak mimo wszystko nie należy sobie myśleć, że z Miyo jest jakąś tanią aktorzyną, która najpierw jest skora do wszystkiego, a w kilka sekund staje się przerażoną istotką, o nie! Chłopak tak inteligentnie zagrał swoją rolę, że wyglądał na takiego, co najpierw udawał, że niczego się nie boi, a później nagle to niego dotarło, że ta zabawa jest dla niego zbyt niebezpieczna.

Domyślenie się jakie chłopak ma upodobania było banalnie proste. Lubił sprawiać ból. Tak sobie oto myślał Miyo splątany łańcuchem. A gdyby nieco zmienić sytuację? Miyo jakimś cudem znalazł się w centrum miasta, którego tak nienawidził i minął się z tym chłopakiem na ulicy. Pomyślałby to samo! Hikaro bowiem miał coś takiego w sobie. Coś, dzięki czemu wydawał się nieco dziki. Tacy mężczyźni zawsze sprawiali, że u Miyo wszystko się gotowało. Sadysta? Jeszcze lepiej. Skoro w Hikaro było coś z sadysty, to w Miyo drzemał masochista. Uroczo dobrana parka, nieprawdaż? Dodatkowo ułatwiało to zadanie, ponieważ nie tylko zadowoli klienta, ale przy okazji i jemu będzie przyjemnie.
Obserwował jak smukłe palce zdejmują łańcuszek z kolczyka, a kiedy wyobraził sobie co jeszcze te palce mogą zrobić, poczuł, że nagle zrobiło mu się strasznie ciasno w spodenkach. Okazał to cichym jękiem, w którym kryła się nutka pasji. Kiedy tylko zdał sobie sprawę z tego, że ten cudowny dźwięk wydobył się z jego ust, uśmiechnął się dość znacząco, świdrując chłopaka brązowymi tęczówkami.
- Kiedy partner wie czego chce. Kiedy długo i leniwie drażni wszystkie zmysły. Kiedy bierze ostro i szybko. Kiedy doprowadza do szaleństwa. Kiedy sprawia ból. Kiedy jest tobą.
Ostatnie zdanie wypowiedział niemalże szeptem, a w jego oczach pojawiła się delikatna mgiełka przyjemności.

Gdy już łańcuch się wokół niego zawinął, zwyczajnie stracił władzę w nogach i upadł na podłogę. Cicho syknął, ponieważ siła uderzenia była nieco wzmocniona.
Jednak nie gubił uśmiechu.
To, że był skrępowany nie stanowiło dla niego większego problemu. A nawet wręcz przeciwnie, świadomość, że teraz chłopak może z nim zrobić co mi się żywnie podoba dodatkowo go nakręcała. Poza tym przecież gdyby tego nie chciał, nie podałby mu łańcucha.
- Kto by w takiej chwili myślał o niewygodzie.
Mruknął zmysłowo, przy czym nie spuszczał z niego wzroku.