- Skoro ktoś inny uciekł by z krzykiem, ja najwyżej wzruszyłbym ramionami.
Odparł.
Była to prawda. W swoim życiu widział wiele obrzydliwych i strasznych rzeczy. W końcu, tak to już jest, gdy ojciec pracuje w wydziale zabójstw i morderstw. Niejednokrotnie ojciec zabierał go ze sobą, licząc jeszcze wtedy, ze zostanie lekarzem. Tak więc, widział dość sporo. i szczerze? Zawsze wzruszał na wszystko ramionami.
Zagrał piosenkę do końca, po czym odłożył gitarę do futerału. Odwiesił ja na hak, a sam wziął zeszyt z tekstami piosenek.
- Z resztą, rób co chcesz. Nie należę do osób, które wtykają nos w nieswoje sprawy.
Mruknął.
Szukając jednego z utworów usilnie wpatrywał się w tekst, ignorując to, co robił współlokator. Nie chce to nie, nalegać w końcu nie będzie. Co to to nie. Za mało go interesowała prawda.

Postukiwał rytmicznie w zeszyt, układając tekst piosenki. W pewnej chwili wstał i zaczął krążyć po pokoju, jakby to był główny cel jego życia. Gdy tylko jakiś pomysł wpadł mu do głowy, od razu go zapisywał. Jednak myślenie na sile nigdy nie było dobre, więc gdy nie mógł już znaleźć rymów, po prostu podszedł do okna i wyciągnął papierosa. Odwrócił się do chłopaka i wtedy zauważył harmonijkę. Pytanie zostało gdzieś w tyle, pochłonięte przez instrument.
- Ładna. umiesz grać, czy to pamiątka?
Spytał, odwracając się przodem do niego.
papierosa nadal trzymał między palcami. W końcu, przypomniawszy sobie o jego istnieniu, wsadził go do ust. Jednak po chwili się rozmyślił i biała tubka z powrotem wróciła do papierośnicy.

- Hm.
Powiedział tylko tyle.
- Mogę ją zobaczyć, czy nawet z pozwoleniem panuje zakaz dotykania?
Spytał, wyciągając rękę.
Patrzył przy tym mu prosto w oczy. Wcześniej padło pytanie, co było z jego instynktem samozachowawczym. Otóż wyjechał on na długie, długie wakacje już jak chłopak był mały. Po prostu wszystko brał na chłodną kalkulacje - dopóki nie ugryzie, może być. Będąc jeszcze szkrabem niejednokrotnie chodził pogryziony przez psy czy koty, a po dorośnięciu wymykał się czasem do lasu, szukając dzikich zwierząt. Tak wiec, dopóki Tatsurou nie zrobi mu krzywdy, nie będzie się bał do niego podchodzić i być blisko. chociaż, nie wiadomo, czy nawet po tym, jego "odwaga" ucieknie.

Wziął ją ostrożnie w palce i przyjrzał jej się. Była bardzo dobrze wykonana, starannie i ze szczegółami. Michael wiedział takie rzeczy, bo testował naprawdę wiele instrumentów, gdy był jeszcze z matką. Dzięki temu jego wiedza muzyczna nie ograniczała się tylko do gitary.
Delikatnie przejechał palcami po zdobionych zawijasach, mrużąc nieco oczy. hm...takiego wzoru jeszcze nie widział. Czyżby był robiony na zamówienie? To zaciekawiło chłopaka. Spojrzał z powrotem na właściciela harmonijki, oddając jednocześnie instrument.
- Ten wzór na wierzchu coś przedstawia, czy to jakiś szyfr?
Spytał.
Spotkał się raz z czymś takim. A, że to było związane z muzyką, był wystarczająco zainteresowany, by zadać pytanie.

- Aha
Mruknął.
Usiadł na łóżku i zdjął koszulkę i spodnie, pozostając w samych bokserkach (a co ! xD). Odwiesił je na oparcie krzesła i z powrotem znalazł się na łóżku. Nie imponował budowa - ani mięśniami, ani gabarytami - więc jego wygląd był mało męski. Jednak Miki się tym nie przejmował. Rzadko kiedy zwracał uwagę na swój wygląd. Pewnie mógłby paradować nago i się tym ani trochę nie przejmować.
- Dobranoc.
Rzucił, kładąc się pod kołdrę.
To mogło być dziwne - nie było jeszcze nawet dwudziestej, a on już kładł się do łóżka. Jednak trzeba było podkreślić, ze przyjechał prosto z Nowego Jorku, gdzie teraz jest środek nocy. Logiczne było, ze chłopak odczuwał znaczne zmęczenie.

Raczej do środka nocy xD


Było nieco po czwartej rano, gdy Michael się obudził. Ehh...znowu mu zajmie parę tygodni przystosowanie się do zmiany strefy czasowej. Podźwignął się na łokciach i zamrugał kilkukrotnie, próbując przejrzeć ciemność. Wstał ze swojego miejsca, naciągnął na siebie spodnie i wyszedł na balkon, zostawiając lekko uchylone drzwi. Wyciągnął papierośnicę ze spodni i zapalił sobie. Usiadł na balustradzie balkonu, balansując ciałem, by nie upaść. Opierając plecy o jedną ze ścianek, odgradzająca niepotrzebne "zaglądanie do sąsiada", skupił swoje spojrzenie na drzewach w pobliskim lesie.

- Nie tyle bezsennosc, co roznica godzin miedzy Japonia a Nowym Jorkiem.
Westchnal
Zaciagnal sie i wypuscil spora chmure aromatycznego dymu. Czul sie duzo lepiej, kiedy mógł w spokoju posiedziec na zewnatrz. Czul sie duzo swobodniej na świeżym powietrzu, co dalo sie zauważyć. Chlopak usmiechnal sie delikatnie, a same jego zachowanie równiez wydawalo sie spokojniejsze.
- A ty? W koncu mało osób nie spi o tej godzinie

- Wygladasz na takiego, ktorego urodzila i wychowala Noc.
Mruknal.
Skad to okreslenie? Wychowany w tradycji i milosci do natury przez matkę czasem podarzal jej torem myslenia. Nadal pamietal slowa matki - "ty na pewno w poprzednim zyciu byles leniwcem, tak jestes zainteresowany!". Dlatego zdarzaly mu sie podobne okreslenia, takie jak to.
Delikatnie sie zaciagnal, puszczajac male obloczki i koleczka. Wygladal przy tym jakby dym byl jego czescia, jakby byl z nim od zawsze. Bez problemu sie nim bawil - puszczal kłęby, kolka, wypuszczajac co jakis czas przez nos. Wygladal przy tym jak lokomotywa. Albo smok.
- Co jest z toba nie tak?
Spytal, patrzac na niebo.
- Jeśli oczywiście chcesz mi powiedziec.
Rzucil
Potrafil wiazac fakty ze soba. I zauwazyl, ze jego wspollokator nie jest jakims zwykłym kolesiem bez planu na zycie. Wygladal na kogos, kto ma wazniejszy cel niz zwykle zycie czlowieka