Diva... jak to Diva. Musiał mieć co na siebie włożyć. Jednak posiadana ilość ubrań mu nie wystarczała. I co z tego, że menadżer był zmuszony zrobić oddzielny pokój w dormie na jego zachcianki. W takim tempie zrobi jeszcze jeden. W końcu przecież salon nie jest aż taki ważny! (a i tak wiszą tam ubrania XD). Szczerze to Key większą wagę przywiązywał do dodatków. Ubrania były tylko dopełnieniem, tłem. Dlatego też szybko mu się nudziły. Jednak nie był w stanie przejść obojętnie obok nowej wystawy czy zignorować reklamy, wyskakującej podczas przeglądania stron internetowych. Taki już był. Musiał mieć i lubił się stroić. Wrodzone skąpstwo odrobinę mu to ograniczało, dlatego z reguły oglądał ubrania na wyprzedażach. Jednak nawet po przecenie oraz zniżce dla celebrytów, obowiązującej w Korei, marki, jakie chłopak sobie upodobał należały do cholernie drogich. Ale od czego są przyjaciele, którzy odkupią od niego znudzoną rzecz dwa razy drożej. (takie to smutne xD).
Mimo wszystko Key nie lubił chodzić sam po sklepach. Musiał przyjść z kimś, kto po pierwsze przywiezie jego tyłek na miejsce, po drugie będzie mu mówił jak świetnie wygląda i po trzecie będzie nosił za niego torby. Tym razem padło na Jjonga, który był zmuszony spełnić te wszystkie punkty. Nie ważne czy tego chciał, czy nie - kaprys Divy to kaprys Divy.
Nie chciał wydawać zbyt dużo pieniędzy, dlatego zakupy trwały nieco krócej niż zazwyczaj. W drodze powrotnej Key nie odrywał wzroku od okna. Tylko czasami zerkał przelotnie na lusterko, w którym odbijał się (o dziwo - nie on!) Jonghyun. Ciekawe co on o tym wszystkim myślał...

Ostatnio edytowany przez Key (2014-03-23 23:06:10)

Key uparcie siedział w samochodzie, dopóki nie otworzono przed nim drzwi (czasami naprawdę powinni zacząć go nazywać księżniczką, a nie divą...). Od razu poczuł delikatny wiatr na twarzy, co zmusiło go do zdjęcia czapki, przeczesania włosów i ponownego jej założenia. Uważnie obserwował jak Jonghyun wyjmuje torby z bagażnika, sprawiając jednocześnie wrażenie, jakby chciał sprawdzić czy chłopak odpowiednio się z nimi obchodzi. Szczerze? Mógłby wziąć jedną czy dwie torby, ale skoro Dinozaur zdecydował się nieść wszystkie, to po co będzie mu przeszkadzał? Może Jjong miał jakieś ukryte aspiracje, związane z tym uczynkiem?
Key wszedł do dormu zaraz za nim. Odłożył swoje buty na półeczkę i przeszedł w fikuśnych skarpetkach (w końcu to on, nie?) do salonu.
- Zostaw je w korytarzu, potem wszystko zabiorę.
Powiedział, machając przelotnie ręką w tamtym kierunku. Piosenkarz przeszedł się po całej długości pomieszczenia, uważnie nasłuchując. Najwidoczniej reszta zespołu posłusznie się wyniosła, zostawiając ich samych na resztę dnia. Key uśmiechnął się pod nosem - wszystko szło zgodnie z planem. Chociaż nie było łatwo wypędzić chłopaków bez zbędnych pytań i wątpliwości, w rezultacie posłuchali się go i posłusznie odstąpili dorm. Bo tak chciał Diva, a z Divą się nie kłóci.
Key zdjął kurtkę i odwiesił ją na wiecznie stojący w salonie stojak na ubrania. Ciągle uśmiechając się pod nosem, rozsiadł się wygodnie na kanapie, czekając na przyjaciela.

Ostatnio edytowany przez Key (2014-03-24 20:33:06)

Czy wiedział gdzie się wszyscy podziali? Oh, oczywiście. Miał ochotę na bliższe zapoznanie się z Jonghyunem już od jakiegoś czasu, jednak jakoś nigdy nie było to tego odpowiedniej okazji. Niecierpliwy Key w końcu powiedział "dosyć" i postanowił sam stworzyć sobie taką okazję. W tym celu wyeksmitował niechcianą publiczność z dormu na cały dzień. Dokąd reszta chłopaków się udała? Tego akurat nie wiedział, ale jakoś niespecjalnie się też tym interesował. Po co zaprzątać sobie głowę takimi rzeczami. Diva do końca nie wiedział co dalej robić. Jak zwykle wpadł na pomysł, nie przemyślawszy go dokładniej. Akurat on słynął z nieprzemyślanych planów najbardziej z całej piątki. Ale cóż... trudno - najwyżej jak zwykle zagra na żywioł. Może się przecież równie dobrze okazać, że Dinozaura wcale nie będzie trzeba zmuszać.
- Nie mam pojęcia. Słyszałem tylko, że mają coś do załatwienia.
Powiedział, aż tak bardzo nie mijając się z prawdą. Chłopaki rzeczywiście mieli zadanie: wypełnić zachciankę Divy, nie pokazując się mu na oczy. Jednak tego wolał Jonghyunowi nie mówić.
- Przynieś mi jakiś sok z lodówki.
Powiedział, patrząc jak przyjaciel kieruje się w stronę kuchni. W sumie nie chciało mu się pić, ale skoro ten i tak szedł do kuchni... Bo po co ma potem niepotrzebnie wstawać?

Nasłuchiwał odgłosów z kuchni, tak jakby chciał sprawdzić czy Dinozaur nie zrobi przypadkiem niczego głupiego. Odniósł dziwne wrażenie, że chłopak powiedział coś do siebie. Ehh... żeby tak tylko potrafić czytać w myślach... Chociaż na chwilę! Key miałby wtedy pewność, że jego plan się powiedzie. O ewentualnej porażce również by się dowiedział i zrezygnował z całego planu zanim byłoby na to za późno. Dobrze wiedział, że nie warto aż tak ryzykować. Ale tak szczerze... jemu ma się nie udać?! Pff! Kto jak kto, ale Key nie miał zamiaru spędzać reszty tego dnia na nudnym popijaniu soczku i sztywnej pogawędce o pogodzie. Poza tym jego plany przecież zawsze się sprawdzały. Sprawdzi się wiec i ten. Innej opcji zwyczajnie do siebie nie dopuszczał.
- Dzięki.
Powiedział z lekkim uśmiechem, biorąc szklankę od Jonghyuna. Może niektórych to zdziwiło, ale nawet Diva dziękował. Czasami...
Chłopak przyjrzał się dokładniej napojowi, tak jakby miał wbudowany licznik kalorii w oczach. Nie trwało to jednak długo, ponieważ po chwili zniknęła połowa zawartości szklanki.
- Przeszkadza ci to?
Zapytał, patrząc mu prosto w oczy. Tak jak się spodziewał - Jonghyun zaczął nabierać wątpliwości. Jednak Key niespecjalnie się tym przejmował, nadal pozostając pewny co do powodzenia swojego planu. Widział jak Dinozaur na niego zerka. To tylko potwierdzało jego przekonania, gwarantując pełny sukces. Bo wiadomo, że Diva zawsze dostaje to czego chce.

Ostatnio edytowany przez Key (2014-03-25 23:18:43)

Przez chwilę sączył sok, nie odzywając się ani słowem. Było to nieco dziwne ze strony Divy, jednak ten nie milczał bezczynnie. Obmyślał co by dalej zrobić. Chciał jak najszybciej wprowadzić swój plan na następny etap, ale z drugiej strony nadal liczył, że Jonghyun poda mu się jak na tacy. Typowy Key - jak zwykle nieprzygotowany.
Chłopak odłożył pustą szklankę na stoliczek do kawy, przy okazji zerkając na przyjaciela. O czym on teraz myślał? Eomma nie chciał działać zbyt pochopnie. Mimo stale krążących brudnych myśli, zależało mu na ich przyjaźni. Eh... mężczyzna to ma jednak przesrane. Gdyby chociaż dostał jakikolwiek znak... wystarczyłoby jedno słowo z ust Jjonga, aby zachęcić go do działania.
Key westchnął z rezygnacją i już miał przerwać tą denerwującą ciszę, kiedy nagle... Zaraz, co on powiedział? Lubi jak są sami, tak? Właśnie w tym momencie na usta Divy wdarł się uśmieszek, który oznaczał tylko jedno: kłopoty. Na jego twarzy malowało się zwycięstwo, którego nawet nie próbował ukryć. "Już jest mój" - krążyło mu po głowie. Cała ta sytuacja sprawiła, że Key przestał racjonalnie myśleć i zanim Dinozaur zdążył jakkolwiek zareagować, Key znalazł się na jego kolanach.
- Więc mówisz, że lubisz przebywać ze mną sam na sam?
Wyszeptał cicho, przybliżając twarz niebezpiecznie blisko twarzy przyjaciela. Mierzył go przy tym spojrzeniem, wwiercając wzrok w jego oczy. Był na tyle blisko, że mógł bez problemu wyczuć oddech Jonghyuna na swoich ustach. Nagle się zatrzymał, nie poruszając ani o milimetr dalej. Czyżby wrócił zdrowy rozsądek? Oh, co to to nie! Key po prostu wyczekiwał reakcji. Reakcji, która ma mu się rzecz jasna spodobać. Bo w końcu z Divą się nie dyskutuje.

Ostatnio edytowany przez Key (2014-03-26 20:13:42)

Przez chwilę był świadkiem obserwowania zaskoczenia Jonghyuna. Jak on zabawnie wyglądał, kiedy starał się zrozumieć sytuację! Mało brakowało, a Key roześmiałby się mu prosto w twarz, psując całą stworzoną przez siebie atmosferę. Na szczęście potrafił nad sobą panować (czasami) i szybko się uspokoił (w miarę). Diva badał każdą reakcję przyjaciela. Próbował odgadnąć nad czym tak rozmyśla zaledwie wpatrując się w jego oczy.
Nie dane mu było nawet wyciągnięcie własnych wniosków, ponieważ poczuł usta Jonghyuna, zanim coś sensownego zdążyło mu przyjść do głowy.
Key nie spodziewał się aż takiego zaangażowania z jego strony, ale dzięki temu chociaż raz nie miał na co narzekać. Odwzajemnił jego pocałunek, przelewając na niego tym samym siłę swojego pragnienia. Tak długo na niego czekał, tak długo się powstrzymywał, tak długo zakradał się do jego pokoju, kiedy spał, tak często... tak często zostawał przyłapywany przez Minho. Na szczęście ten nic nie powiedział... Wreszcie nadszedł ten moment, o którym Diva śnił po nocach!
Odsunął się lekko od Dinozaura, okazując swoje zadowolenia w postaci lekkiego uśmiechu. Unormował oddech, po czym ponownie zbliżył się do jego twarzy i wyszeptał mu na ucho:
- Prześpij się ze mną...

Mimo wszystko Key również martwił się o utracenie przyjaźni. Przyjaźni, która w tej chwili wisiała na włosku, bo oczywiście jak zwykle najpierw powiedział, a potem pomyślał. Zadziałał całkowicie impulsywnie. Zwyczajnie nie mógł się powstrzymać, tak jakby słowa parzyły go w język. Chociaż szczerze... Diva marzył o takiej chwili już od tak dawna, że gdyby nie "zapytał", zmarnowałby okazję. Ale mógł chociaż trochę poczekać... Dowiedzieć się jak Jonghyun reaguje na coraz śmielsze gesty z jego strony. Czy na nie odpowiada... Przetestować czy ten pomysł ma w ogóle sens i czy wypali. Teraz eomma martwił się, że wyszedł z propozycją odrobinę za szybko. Jednak pomimo tego, że w środku był pełen wątpliwości, na zewnątrz nie było tego widać. Zadziorny uśmieszek i postawa Key'a ani trochę się nie zmieniły. Słów już nie cofnie - pozostało mu tylko czekać. A może przy odrobinie szczęścia Jjong pomyśli, że to był zwykły żart...? Chociaż nie! Key nie zamierzał tak po prostu się poddać i wycofać. W końcu on nie tchórzy!
- No! Nareszcie zachowujesz się jak facet.
Kąciki ust Divy odrobinę się uniosły. Nie chciał w końcu nieogarniętego dzieciaka. Chciał mężczyzny, którego znał na co dzień. Chyba Jonghyun wreszcie się otrząsnął, bo wcześniej wyglądał na totalnie zbitego z tropu.
Key nie spodziewał się, że przyjaciel tak szybko przejdzie do rzeczy. Jednak nie miał nic przeciwko temu. A nawet wręcz przeciwnie - sam pomagał mu zrzucić z siebie ubrania. Dodatkowo czuł coraz dobitniej, jak oddech mu przy tym przyspiesza.

Ostatnio edytowany przez Key (2014-03-27 22:58:55)