Wiecie, to jest dość spokojna okolica, w której nie wiele się dzieje - no a teraz atrakcją stał oczywiście nowy sąsiad, który wprowadził się zaledwie dzień wcześniej. Stare dewotki już plotkowały, jaki to przystojniak. Ech, na dodatek dzielił nas jedynie płot. Tak! To źle wróżyło. Matka już wcisnęła mi w ręce tackę z ciastem, przez nią upieczonym i bez litości wypchnęła za drzwi, gestem dłoni poganiając. Niestety na mnie spadł zaszczyt powitania nowego sąsiada. Niee...miałem sprawdzić jaki jest, o. Ze zbolałą miną ruszyłem pod drzwi sąsiada, już od połowy drogi słysząc głośną muzykę. Uśmiechnąłem się mimowolnie. No przynajmniej gust muzyczny ma dobry. Nacisnąłem dzwonek, mając nadzieję, że mężczyzna go nie usłyszy.

Jednak moje prośby nie został wysłuchane. I jakim cudem ktoś mógł mieć tak dobry słuch? Ja zazwyczaj puszczając muzykę głośno w pokoju, w ogóle nie słyszałem nic. Kompletnie. Może zbyt odcinałem się wtedy od świata? No ale! Ważne, że teraz przede mną pojawił się nasz nowy sąsiad. Przynajmniej tym razem te plotkary miały rację. Mężczyźnie chyba niczego nie brakowało. Niezbyt dyskretnie zmierzyłem wzrokiem jego sylwetkę, przy czym lekko zagryzłem dolną wargę - odruchowo, przysięgam! Dopiero po krótkiej chwili milczenia, spojrzałem na jego twarz, unosząc nieco w górę tackę z ciastem.
- Na mnie spadł ten zaszczyt powitania Cię w okolicy.- odparłem z przyklejonym do twarzy, nieco wymuszonym uśmiechem. Nie spodziewałem się wiele po sąsiedzie. Właściwie to uważałem, że ten zwyczaj witania nowych, jakimiś wypiekami jest po prostu głupi.

- Właśnie widzę. - burknąłem, od razu wymownie zerkając na kawałek pizzy w jego dłoni. Nie dziwie się, że wolałby ją, od tego ciasta. Wyglądało naprawdę bardzo ładnie, matka ma talent i dobry zmysł dekoracyjny, ale! Nie polecałbym jej wypieków, naprawdę. Nie raz, nie dwa próbowałem uświadomić ją, że nie nadaje się na cukiernika, ale ona się uparła. No i weź zrozum kobietę, ech. Aczkolwiek teraz nie miałem jak odmówić. Chociaż może trzeba było ostrzec sąsiada? Hmm.
Kiedy mężczyzna złapał za mój podbródek, w pierwszej chwili zdziwiłem się nieco, co było widać w moich oczach zapewne. No i po uniesionych na krótką chwilę brwiach. Za to mi nie spodobała się ta pewność siebie jasnowłosego i swego rodzaju lekceważenie. No bo nie dotyka się ot tak nieznajomych, prawda?
- Czy ja Ci wyglądam jak pies wystawowy? - warknąłem, odchylając gwałtownie głowę w tył, tym samym wyswobadzając podbródek.

A nie dotyka się! Przynajmniej bez pozwolenia. Nie żebym był pedantem czy cnotką jakąś, ale po prostu nie lubię, kiedy ktoś obcy pcha łapy tam gdzie nie potrzeba. Co innego gdy ja to robię...no ale!
Wyłapałem jego czujny wzrok, który wciąż na mnie spoczywał, wzdychając cicho pod nosem. Stałem przed tymi drzwiami jak skończony idiota z tacą pewnie niejadalnego ciasta, a za moimi plecami z pewnością nie raz przechadzały się ciekawskie sąsiadki czy wyglądały zza domowych zasłon.
- Himitsu. Miło poznać. - przedstawiłem się pełnym imieniem, zerkając tylko jak mężczyzna robi mi miejsce w drzwiach. Wzruszyłem po chwili ramionami, no bo czemu nie? Może sąsiad nie okaże się taki zły? Mijając go, jak zwykle kręciłem biodrami - cholera, to chyba już całkiem nieświadomie mi przychodziło ale wielu zwracało na to uwagę. Wchodząc w głąb mieszkania, odruchowo rozejrzałem się. Wnętrze różniło się od naszego domu, całkowicie.

Usłyszałem odgłos zamykanych drzwi, rzucając jedynie wzrokiem przez ramię. Dante, hmm? Dałbym sobie rękę uciąć, że musiał mnie zmierzyć. Nie, żebym był narcyzem (taaa), ale na mieście nawet faceci hetero się za mną oglądali - cóż, nie trudno pomylić mnie z panną, ale takie życie! Mimo wszystko, mój wygląd ma wiele plusów. Trafiłem do salonu, przynajmniej tak mi się wydawało. Przystanąłem i obróciłem się w stronę gospodarza.
- Nie przeszkadza mi to. - wzruszyłem lekko ramionami, w końcu sam nie miałem idealnego porządku w pokoju. - Zabierzesz je? - wskazałem skinieniem głowy na wciąż trzymane ciast. Cóż, nie wiedziałem gdzie mam je zostawić, a nie chciałem być aż tak niegrzeczny, kładąc je byle gdzie.

Faktycznie. Byłem zbyt zdezorientowany by od razu zaprotestować. W końcu nie co dzień spotyka mnie coś takiego. Kiedy w końcu dotarło do mnie, że aktualnie moje szlachetne cztery litery zajmują miejsce nie na kanapie, ale na kolanach mężczyzny, spojrzałem na niego, unosząc jedną brew ku górze. Cóż, trzeba było czegoś więcej, żeby mnie zdenerwować czy dostać ode mnie po twarzy. Mogłoby się wydawać, że ta sytuacja nijak mnie poruszyła.
- Wiesz, że Twoje zachowanie podchodzi trochę pod molestowanie? - spytałem, a w moim głosie brzmiało lekko rozbawienie. No kto normalny robi coś takiego? No ale...kto normalny z taki spokojem to przyjmuje? Ech. Mam ze sobą problemy, oj mam. -Cóóóż~ lubię gry konsolowe, kawę i fotografię. No i Twój gust muzyczny z tego co zdążyłem usłyszeć. - kurcze, no co miałem o sobie mu powiedzieć? To było pierwsze co przyszło mi do głowy. Nie, nie...pierwszym było żartobliwe "lubię bondage i seks z nieznajomymi", ale w porę ugryzł się w język.

No a jak miałem to inaczej nazwać?
Czując jego dłonie na swoim ciele, uśmiechnąłem się kącikiem ust. Właściwie jeśli to było molestowanie, to chyba nie miałem nic przeciwko temu. Dziwne, nie? Nie odrzucało mnie, gdy czułem jego dłoń na swoim pośladku, a gdy szepnął tym niskim tonem...och! Gdybym teraz stał, kolana by mi zmiękły, serio! Co mogłem poradzić? Jest cholernie przystojny, a ja jestem dzieciakiem, który lubi pieszczoty i inne zabawy. Bez skrępowania spojrzałem na mężczyznę, ujmując w swoją drobną dłoń jego szczękę, a drugą oparłem o jego ramię.
- Hmm~ czyli powinienem jakoś zareagować chyba. - mruknąłem, drocząc się z mężczyzną, lekko wyginając plecy i patrząc na niego dość wyzywająco.