" chyba Kaito nie powinien jeszcze wiedzieć, że tomik jest polski..."

Lekko zakręcony popatrzyłem na Kaito i spróbowałem dojść czego on chce. Po chwili zaskoczyłem.
- Sorki, mój błąd. Zapomniałem, że ten język jest tutaj raczej egzotyczny.- lekko zarumieniłem się z zażenowania. - Książka jest po polsku, a ta literka to "ć". Tak jakby "c" i "i" połączone.- Starałem się to jakoś wytłumaczyć. - A co do zrozumienia, zajrzyj na kilka ostatnich stron. Moja mama zdecydowała się co ciekawsze receptury przetłumaczyć. Podała też numery stron, do których się co odnosi. Ale jakby cię po ilustracji coś innego zaciekawiło to mogę spróbować swoich sił w tłumaczeniu. Jeszcze raz wybacz gafę.- Miałem nadzieję, że ta kompromitacja przejdzie bez komplikacji. Nie chciałbym jednak mieszkać z osobami, które mnie uważają za debila.

Słuchałem o czym oni rozmawiają, w końcu nie dostałem odpowiedzi, a więc po prostu nasłuchiwałem. Chyba znaleźli jakiś wspólny temat. Siedziałem więc i patrzyłem na nich słuchając, nie wiedziałem jak wtrącić się do rozmowy.
-Ano...- powiedziałem tylko, ale zaraz zamilknąłem, nie chciałem przeszkadzać, ale chyba to zrobiłem.
-Przepraszam nie chciałem przeszkodzić- mruknąłem cicho i skarciłem się w myślach. Znów usiadłem i sięgnąłem notesik aby czymś się zająć. Miałem nadzieję, że nie mają mi tego za złe. Sięgnąłem do ręki ołówek i znów zacząłem kreślić kolejne słowa, które przychodziły mi z łatwością.

-hm?-zerknął na Harukiego. Nawet nei wiedział za co ten przeprasza. przecież nic nie mówi. A mógłby. Spojrzał jeszcze raz do książki. Własciwie tak się wciągnął w oglądanie zdjęć potraw, że zapomniał spytać Ryureina o tę zupę. Zamyślił sie nad czymś poważnie, co wyraźnie mówiła jego mina. Po chwili sie wyprostował gwałtownie, wstając z krzesła kiedy usłyszał głos ciemnowłosego.Tylko niefortunnie uderzył się łokciem o kant oparcia. Złapał się za bolące miejsce kiedy to przeszył go tak zwany: prąd. Skrzywił się nieco, rozmasowywując skórę.
-aua..- mruknął cicho, ale zaraz przywołał się do porządku. Spojrzał po współlokatorach.
-Muszę iść do księ.. a właściwie po co mam sie wam tłumaczyć- stwierdził dziwnie. Jakoś sam trafi do tej księgarni. Do jakiejkolwiek. Póki co nie znał za bardzo pobliskiego terenu to też nie będzie się przyznawał. Bo po co? Wyjdzie na jakiegoś głupka z problemami z orientacją w terenie. Kai wolał poradzić sobie sam.
-No. Musze iść- powiedział wychodząc z pokoju. Miał zamiar znaleźć jakiś słownik i sobie potłumaczyć. Nie będzie zawracał im tyłków. Poza tym coś jak księgarnia i biblioteka ma zawsze jakis kącik dla czytelników, gdzie jest cicho i można się skupić.

[z/t XD]

Ostatnio edytowany przez Kaito Miyazaki (2013-08-13 01:47:57)

Zdziwiony spojrzałem za wychodzącym Kaito. Co go ugryzło? No trudno jego sprawa, co się będę wtrącał. Zwróciłem się do białowłosego.
- Łatwiej mi będzie powiedzieć jakich nie lubię. W zasadzie to czytam praktycznie wszystko co mi w ręce wpadnie. Może poza instrukcjami obsługi urządzeń elektrycznych. Przecież i tak wiadomo, że jak się zepsuje są dwie wersje - kopnięcie albo taśma klejąca. - W mojej głowie pojawiło się wspomnienie reakcji kuzyna na propozycje zlepienia rozwalonej lampy "Kropelką". Odchrząknąłem. - A co do poezji. To zależy. I w zasadzie nie mogę ci powiedzieć od czego. Albo mi się dany wiersz podoba, albo nie. A ty co najchętniej czytujesz?

- Dante jest fascynujący, nie mogę zaprzeczyć. Chociaż mi osobiście bardziej się podobają jednak poematy Homera i Wergiliusza. Jakąś taką większą pasję w sobie mają w mojej opinii. Ale Dante był większym ryzykantem. Tylu papieży w piekle umieścić. – Parsknąłem śmiechem. – Lubię też poematy polskich romantyków. Niestety dla osoby niezbyt obeznanej z historią pewnie będą zupełnie niezrozumiałe. Grasz na skrzypcach? – Zmieniłem temat widząc, że Haruki wyjmuje  futerał na ten instrument i odkłada go na bok. – Długo?