Ethan zmierzał do apartamentu, do którego został odesłany, zastanawiając się co on do cholery robi. Co też go podkusiło żeby zgłosić się do tego programu. Powiedzmy, że to tylko i wyłącznie przez doskwierającą mu nudę, albo przez to, że prawie nikogo tu nie znał. Tak też zmierzał w kierunku piątki, ciągnąc za sobą walizkę. Był w szoku, że dał radę się w niej pomieścić. Zazwyczaj sprawiało mu to problemy, szczególnie, że lubił się przebierać. Wsunął klucz w zamek odpowiednich, co wcześniej sprawdził, drzwi i nacisnął na klamkę. Ostrożnie wszedł do środka, nie będąc do końca pewnym swoich czynów. Może mógłby się wycofać? Ethan, nie bądź mięczakiem. Zganił siebie w myślach. Rozejrzał się uważnie. Szczerze mówiąc klimat pokoju jakoś nie bardzo mu się podobał. Zamiast niebieskiego wolałby zielony. Dołączmy też do tego to, że jakoś niespecjalnie przepadał za statkami. Skierował się w stronę sypialni, a przynajmniej miał taki zamiar tam się znaleźć. Przestrzeń tego apartamentu była nieco większa niż ta, która panowała u niego w mieszkaniu. Trafił jednak bez większych problemów. Postawił swoją walizkę koło jednej z szafek nocnych i westchnął cicho. Skierował swój wzrok na łóżko. Był ciekawy z jaką to osobą będzie musiał dzielić tę sypialnię. Miał tylko nadzieję, że osoba ta nie zrazi go do siebie. Chyba nikt nie chciałby się męczyć, prawda? Usiadł na wcześniej wspomnianym meblu, wydając z siebie coś na rodzaj pisku, spowodowanego lekkim zdziwieniem. To łóżko było wodne? Nigdy wcześniej nie miał z takim do czynienia. Szybko wstał, nie czując się na nim zbyt pewnie i skierował swoje kroki do salonu. Zaczął przechadzać się po nim powolnym krokiem, oglądając wszystkie drobiazgi. Dobra. Chyba jedyne co mu się podobało, w końcu sam lubił kupować różne duperele do upiększania wnętrza.

Drgnął lekko, gdy usłyszał dźwięk otwierających się drzwi. Odstawił szklany statek, który trzymał w dłoniach na jego poprzednie miejsce, uważając przy tym by przypadkiem go nie upuścić. Odwrócił się, po chwili krótkiego zastanowienia z zamiarem przywitania nowo przybyłego. W końcu... Skoro mają spędzić tutaj czas razem, to wypadałoby chociaż poznać swoje imię. Poza tym... Przecież Einar był osobą, która zawsze musiała być miła. Nic to. Uniósł jedną z wyregulowanych brwi ku górze, zauważając, że w salonie nie ma absolutnie nikogo. Dopiero słysząc dźwięk, przypominający opadanie na łóżko, zorientował się gdzie może być nieznajomy. Odgarnął za ucho kosmyk swoich farbowanych włosów, które wyjątkowo były rozpuszczone i sięgały mu niemal do linii pośladków. Postanowił podejść nieco bliżej drzwi, prowadzących do sypialni. Zrobił zaledwie kilka kroków i gwałtownie się zatrzymał, widząc spojrzenie nieznajomego. Odwrócił na chwilę wzrok, nieco speszony. Może drugi chciał trochę prywatności?

Po chwili spojrzał uważnie na nieznajomego, słysząc jak ten wstaje z łóżka. Jego spojrzenie skupiło się na kolczyku w wardze i łańcuszku. Ładna rzecz, chociaż przyznać trzeba, że nie każdemu takie coś pasuje.  Na szczęście blondyn nie musi się o to martwić. Zacisnął delikatnie swoje smukłe palce na dłoni rozmówcy i zrobił nieco zdziwioną minę, słysząc jego słowa. Ciekawe przywitanie, nie powiem.
- Ja osobiście wolę jasną zieleń. - Odparł swoim spokojnym i całkiem przyjemnym dla ucha głosem. Trochę zszokowało go to, że ktoś zwraca uwagę na jego wygląd. Chociaż może bardziej zdziwił go fakt, że ktoś to skomentował. Skinął delikatnie głową, z czystej grzeczności.
- Ja jestem Ethan. Miło mi. - Dodał po trochę dłuższej przerwie, patrząc na nowo poznanego spod nieco przymkniętych powiek.

Wszedł za nowo poznanym do sypialni i oparł się plecami o jedną z białych ścian. Palce wsunął do kieszeni swoich nieco obcisłych spodni Jego wzrok dalej był skierowany na blondyna i obserwował uważnie każdy jego ruch. Być może było to trochę niegrzeczne, ale tym razem Ethan wyjątkowo nie zaprzątał tym sobie głowy. Skinął głową w odpowiedzi.
- Z tego co się orientuję, to tak. - Odparł po chwili, zdając sobie sprawę, że towarzysz nie mógł zauważyć wcześniejszego gestu. Przeniósł wzrok na swoją walizkę, przechylając głowę delikatnie na bok. Wypadałoby się chyba rozpakować. Szybko odegnał tę myśl. Na tę chwilę nie bardzo mu się chciało to robić.

Dmuchnął delikatnie w swoją grzywkę, która opadła mu na oczy, nieco uniemożliwiając patrzenie na blondyna. Przyznać trzeba, że jego spojrzenie nie bardzo podobało się zielonowłosemu. Czuł się tak, jakby przeszywało go na wskroś. No nic. Wszystko tylko nie być przestraszonym. Przecież tydzień to jednak trochę czasu, więc... Skinął delikatnie głową, gdy ten wspomniał o poznaniu się i nieco niepewnie ruszył w kierunku łóżka.
- Szczerze mówiąc, to chyba nie mam jakiś szczególnych pytań. Jedynie takie, powiedziałbym banalne. - Odparł, siadając na brzegu łóżka. W jego ruchach można było wyczytać niewielkie zdenerwowanie, ale co się dziwić. Normalnie nie dzieli się sypialni z zupełnie obcą osobą, prawda?
- Ciekawi mnie w jakimś jesteś wieku. - Dodał po krótkiej chwili i podparł się na jednej ręce, wciąż patrząc na towarzysza.

O nie. Powstrzymał się od wydania z siebie odgłosu zrezygnowania. Nie znosił tego pytania, bo nigdy nie potrafił ocenić wieku drugiej osoby. Zazwyczaj dawał za mało, bądź za dużo. Jeśli trafił to naprawdę był to cud. Zmierzył go uważnym wzrokiem, niezbyt pewnie. Swoje spojrzenie skupił na kolczykach, które bądź co bądź przyciągały uwagę. Po chwili zorientował się, że miał odpowiedzieć na pytanie i automatycznie pokręcił lekko głową.
- No nie wiem. Wydajesz się być mniej więcej w moim wieku. Dałbym Ci... Naprawdę nie wiem. Osiemnaście? Dziewiętnaście? - Podrapał się delikatnie po policzku, jakby wciąż zastanawiając się nad odpowiedzią.

- Dwadzieścia jeden? - Powtórzył po nim cicho, bardziej do siebie, robią przy tym nieco zdziwioną minę. Faktycznie. Blondyn rzeczywiście nie wyglądał na swój wiek. Przymrużył delikatnie oczy, rozglądając się po sypialni. Przytaknął głową nie mal od razu, słysząc dalszą wypowiedź nowo poznanego.
- Dziewiętnaście. Jakieś... Dwa miesiące temu miałem urodziny... A ty wcale na to dwadzieścia jeden nie wyglądasz. - Odparł spokojnie, jedną dłoń kierując w stronę łańcuszka na szyi. Chwycił za niewielki wisiorek z literą "A", obracając go zaraz delikatnie w palcach. Zupełnie podświadomie. Wrócił wzrokiem na rozmówcę.
- Cz... Czternaście?! Jak one się tam zmieściły? - Zapytał, chyba troszkę za bardzo podekscytowanym głosem. Widząc uśmiech na jego twarzy sam delikatnie się uśmiechnął, unosząc przy tym jeden z kącików ust.
- Ja kiedyś chciałem sobie zrobić kolczyk w chrząstce albo w nosie, ale ojciec by mnie chyba zabił. Po przeprowadzce jakoś straciłem do tego głowę. Kolczyki są ładne. Dodają charakteru... - No proszę. Kto by pomyślał, że Ethan, który jest raczej typowym, grzecznym chłopcem, będzie tak przychylnie nastawiony na kolczyki.