Co go skusiło na wyjście do wesołego miasteczka, a co dopiero na kupno biletu do domu strachów. Był raczej z tych, których z łatwością można wystraszyć. Na tym świecie znajdowało się wiele rzeczy, czy nawet osób, których panicznie się bał. No weźmy na przykład klauny.. no są po prostu przerażające, albo nietoperze. Wplącze Ci się takie stworzonko we włosy i co.. koniec po kłakach.
Stał chwilę przed wejściem do domu strachów. Na jego szczęście nie było żadnej kolejki. Nie znajdował się nikt przed nim, czy też za nim. Nabrał głośno powietrza w płuca po czym ze świstem wypuścił je. Szybkimi krokami pokonał trzy może cztery schodki i pchnął jakąś czarną szmatę. Po chwili popołudniowe słońce zniknęło, a on znalazł się w egipskich ciemnościach. Stał przez chwilę w bezruchu czekając, aż jego wzrok przyzwyczai się do ciemności. Gdy już widział jakieś kontury w swoim otoczeniu niepewnym krokiem ruszył. Modlił się by nic mu nie wyskoczyło, nie spadło na niego czy też dotknęło.

Nie liczył na to, że w zamczysku znajdzie się ktoś jeszcze. W ogóle nie był przygotowany na obecność innej osoby. Więc, gdy tylko poczuł na karku dotyk z jego ust wydobyło się ciche stęknięcie, bowiem nie dałby rady głośno wrzasnąć. Głos po prostu zamarł mu w gardle. Uniósł wysoko brwi zaskoczony ciepłym, męskim głosem, który usłyszał zaraz po dotyku znienacka. Osoba o tak przyjemnym głosie nie mogłaby zrobić mu krzywdy, prawda? Był nieco zaintrygowany tą całą sytuacją, w której się znalazł.
-N...nie wiem. -
Wydukał jedynie te dwa słowa, a i tak sprawiło mu te niebywałą trudność. Stać w czyiś objęciach, nie wiadomo kogo, w ciemnym zamczysku, w którym zrobiono dom strachów. No i naprawdę nie wiedział czego w tej chwili oczekuje, jego mózg całkowicie zastygł. Docierała do niego jedynie wiadomość, że jest obejmowany i że zęby nieznajomego ocierają się niebezpiecznie o jego skórę na karku. Chciał przechylić głowę, ale nie odważył się.
- Jakakolwiek rozkosz nie jest warta śmierci...
Był tego w stu procentach pewien. Można dawać i brać rozkosz, ale żeby zaraz za nią umierać? Nie, to nie było dla Nutty'ego.

Miał dziwnie odchyloną głowę, ale teraz postarał się unieść ją nieco by spojrzeć na nieznajomego. W jego ramionach nie czuł już takiego strachu przed zamkiem, lecz znów czuł pewien niepokój. Niepokój związany z byciem tulonym przez kogoś takiego.
-Co jest takie intere..sujące?
Sam oddech nieznajomego powodował u niego drżenie nóg. Prawie podskoczył czując jego zęby.. i nie tylko zęby. Jego policzki zaczerwieniły się mimo jego własnej woli.
-Nie chciałbym żeby ktoś umarł z powodu przyjemności jaką bym mu sprawił.
Sam nie wiedział co robi, zaczął grać w jego grę. Potrafił być słodki i potulny, a także chamski i arogancki. A jego wzrost mówił wiele, ale nie o jego wieku. Zawsze brano go za młodszego niż był. Bardzo go to denerwowało.
-Oczekujesz czegoś ode mnie, czy po prostu się bawisz?
Spytał z lekkim uśmieszkiem.

-Moje serce?
Nie powie, ale był zaskoczony tym, że udało mu się je usłyszeć. Owszem biło za szybko i sam Nutty nie wiedział czy to ze strachu czy może jakiejś nutki podniecenia, ale nie było go słychać! On z pewnością nie słyszał.
-Najwyraźniej chce uciec z mojej piersi.
Nawet w takich sytuacjach umiał się rozluźnić i zażartować. Nie ruszył się z miejsca, ciągle stał w tej samej pozycji, ale czuł za plecami, że ten osobnik się poruszał. Niestety nie mógł dostrzec jego sylwetki, a tym bardziej twarzy.
-Hu.. -Otworzył usta niczym rybka. -Jeżeli ta przyjemność nie sprowadziłaby mnie do grobu... nie żałowałbym.
I to była prawda. O ile przeżyje te całe przyjemności, pieszczoty itp. to on z chęcią na to przystanie. Nie był znów taki niewinny jak mogło się wydawać nieznajomemu. Ot taki uroczy chłopaczek, co kryje za wizerunkiem całkiem spaczoną psychikę.
-Skoro bierzesz to za zabawę, ja również będę tak uważał. Słaby wystrój, trochę ciemno, ale chyba nie straszysz wszystkich? Wybierasz sobie ofiary? Mów dalej... jestem skłonny się oddać w Twoje ręce.
Uniósł wysoko brodę, gdy ten stanął przed nim. Był wysoki i przystojny. Tyle Nathan zdołał dostrzec w tych ciemnościach (na całe szczęście jego oczy przywykły już do mroku). Nutty był naprawdę skłonny zgodzić się na wszystko co zaproponowałby mu przystojny nieznajomy.

Niedobrze, niedobrze. Reagował w nazbyt widoczny sposób na dotyk tego chłopaka. Musiał zadzierać głowę, żeby spojrzeć na jego twarz, gdy tak krążył wokół niego. Czuł się niczym zwierzyna oglądana przez drapieżnika. Nie mógł się poruszyć w żaden sposób, a z wielką chęcią wziąłby nogi za pas i zwiał z tego miejsca.
-Mam więc czuć się zaszczycony, że to akurat mnie straszysz? Osoby w moim wieku... a czy Ty wiesz w ogóle ile ja mam lat, że tak mówisz?
Zadawał dużo pytań, być może dowie się czegoś ciekawego o swoim rozmówcy. Póki co dowiedział się jedynie, że chłopak z chęcią skosztuje jego krwi. Wampir... ale czy one w tych czasach istniały. Jego głos brzmiał dość twardo, a nawet nie drżał. Nathan wydawał się odprężony i opanowany, ale to tylko pozory bowiem jego serce uderzało o jego żebra z chęcią ucieczki.  Uniósł delikatnie rękę odsuwając rękaw bluzy, ukazując nadgarstek o delikatnej skórze i dobrze widocznych żyłach.
-Trudno będzie Ci pić krew z mojego nadgarstka, gdy tak za mną stoisz.
Och, nie był głupi i dobrze wiedział, że tego faceta interesują raczej  żyły na jego szyi niż na innej części ciała, ale jak będzie wyglądał z takim śladem. Musiał przecież dbać o wygląd, a nadgarstek po prostu ukryje pod ubraniem lub jakąś biżuterią.

-Pierwszy raz spotkałem kogoś takiego jak "Ty" i nie znam nikogo kto poznałby kogoś Twojej rasy, niestety marny ze mnie pisarz i malarz, nic nie tworzę. A co do wizji... żadnej nie miałem. Och... więc zainteresowałem Cie swoją osobą... powiedz co wolisz - mój wygląd czy charakter.
Pod jego nosem pojawił się zadziorny uśmieszek. Już nie bał się tak jak na początku ich spotkania, ale serce dalej nie chciało się uspokoić. Może teraz biło tak, bo nieznajomy był po prostu przystojny i działał na jego instynkty.
-Chętnie się dowiem co takiego o mnie wiesz.
Zauważył jego reakcje. Czy to było aż tak dziwne, że wolał mieć ranki na rękach niż na szyi. W końcu nadgarstki łatwiej ukryć, szczególnie latem. Bo co... założy szalik latem... Głupie. Zatrzymał materiał bluzki przy samym łokciu spoglądając na wampira, mówmy rzeczom po imieniu. Brwi uniosły się wysoko w zaskoczeniu, a jego policzki zrobiły się cieplejsze i zabarwiły na delikatną czerwień.
-Mówisz... tętnica udowa, a dlaczego właśnie ta... Nie podciągnę tak wysoko spodni...

Pokręcił przecząco głową.
-W takim razie jestem wyjątkiem. Mój charakter w ogóle nie pasuje do wyglądu.
Chciał odskoczyć od niego czując jak podnosi mu koszulkę, ale coś go powstrzymało. Zaraz zadrżał pod wpływem jego dotyku. Miał chłodne dłonie, więc teraz nie był pewien co spowodowało drżenie jego ciała. Czy dotyk, czy też może chłód, który nagle dopadł jego biodra.
-A czy i dla mnie ten wieczór będzie bardzo przyjemny. Bo jeśli nie to w sumie chyba nie mam ochoty sprawiać jej Tobie.
Czy tego wieczoru będzie obdarty całkowicie z dumy? Śmiał się z niego. Jak on śmiał śmiać się z niego. Toż to karygodne zachowanie. Nutty był zbyt dumną osobą, by pozwolić na takie zachowanie praktycznie obcej osobie. Tym razem pozwolił sobie podskoczyć i stanąć twarzą w twarz z rozmówcą. Przy okazji złapał się za kark w miejscu, gdzie wampir go pocałował. Zmarszczył nieco brwi, naprawdę za dużo sobie pozwalał.
-Po pierwsze, nie jestem uroczy. Po drugie wiem gdzie znajduje się tętnica udowa i wiem, że jest to dość zawstydzające miejsce.-zarumienił się przy tych słowach. -Ale myślałem, że wampiry wolą pić krew z tętnicy szyjnej?