No i trafił tutaj. Cóż, problemy z mieszkaniem, nic na to nie da się poradzić, a do szkoły chodzić trzeba. A tu miał najbliżej co mu słabo odpowiadało. Wolał długie przechadzki, co sprawiało mu przyjemność. Ale cóż zrobić. Wszedł do środka i zaczął szukać pokoju do którego został przydzielony. Trochę mu to zajęło, bo więcej pokoi tu nie mogło być. Wreszcie stanął przed drzwiami i zapukał. Nie słysząc zbytniej odpowiedzi, wszedł ostrożnie do pokoju.
- Hej
Rzucił cicho widząc swojego współlokatora. Przyjrzał mu się chwilę. Wyglądał nawet na spoko gościa, ale po wyglądzie oceniać nie będzie. Schował torbę pod łóżko. Później się rozpakuje teraz chciał chwilę odpocząć. Usiadł i rozejrzał się po pokoju. Normalny mały pokój, żadnych jakiś dziwnych urządzeń czy czegoś. W takim pokoju mógł być cały czas.

- Yuki
Odparł przyglądając mu się kątem oka. Coraz bardziej wierzył że nie może być taki zły. Ten nawyk o ocenianiu ludzi z wyglądu, chyba nigdy mu nie przejdzie. Chłopakowi z oczu się dobrze patrzyło, więc było dobrze. Z wyglądu też nie wygląda źle. Możliwe że się dogadają.
- Też dopiero tu przybyłeś?

- Rozumiem
Mruknął w odpowiedzi. Dziwiło go trochę to że nie czuł się taki spięty w jego towarzystwie, wręcz przeciwnie był wyluzowany co rzadko się zdarzało. Na jego twarz wkradł się delikatny uśmiech gdy ten się uśmiechnął, ale tak szybko jak uśmiech się zjawił tak szybko znikł. Nie przywykł do uśmiechania się
- Zauważyłem właśnie. Sam się omal nie zgubiłem ale jakoś udało mi się tu dotrzeć. Ułatwieniem wielkim byłoby gdyby dali jakieś takie tabliczki z numerami pokoi jakie są na danym piętrze czy korytarzu
Wsunął się trochę dalej i usiadł sobie w stronę chłopaka podciągając nogi do brody i przyglądał mu się. Dziwił się sobie coraz bardziej. Nie sądził że będzie mógł kiedyś rozmawiać tak dużo. Bo to na niego dużo jest. Tak sam z siebie uśmiechnął się chowając to za kolanami

Mu też się dobrze z nim rozmawiało. Rzadko kiedy był tak rozluźniony podczas rozmowy z kimkolwiek
-Tak, od urodzenia
Skulił się trochę, gdy tak mu się przyglądał. Pierwszy raz czuł się taki speszony w czyjejś obecności jak w jego. A speszył się jeszcze bardziej gdy został przytulony. Czując to po plecach przeszedł mu dreszcz ale nie był to ani dreszcz przyjemny ani zimny, tylko taki........obojętny. Odepchnął go lekko od siebie. Nie przepadał za tego czułościami. Spojrzał na niego zaskoczony gdy zaczął grać na gitarze. Rozluźnił się trochę jak grał. Lubił słuchać muzyki.
- Lubisz grać?

Położył nogi wygodniej na łóżku, będąc już spokojnym
- Nic się nie stało. Po prostu...nie lubię takich czułości
Popatrzył na niego. Czuł że go uraził tym jak się zachował, ale nic nie mół na to poradzić. Miał już takie odruchy i tyle. Wstał i podszedł do okna wyglądając przez nie
- Grać nie gram. Jeśli chodzi o muzykę, to trochę śpiewam, ale raczej nie wychodzi mi to za dobrze
Cały czas patrzył przez okno podziwiając powoli zachodzące już słońce. Zawsze widząc taki widok odprężał się i uspokajał

Ostatnio edytowany przez Yuki (2014-05-22 16:44:09)

Wpatrywał się w zachód. Tak, był piękny, jeden z piękniejszych jakie widział w życiu a mało ich widział. Gdyby nie jego matka to z pewnością.....Nie. To była już przeszłość i nie miał zamiaru do niej wracać ani pamiętać a w szczególności nie chciał pamiętać właśnie jej.
- To fajnie się miałeś, zazdroszczę ci tego
Odwrócił się do niego w takiej chwili gdy ostatnie promienie słoneczne natrafiały na jego twarz. W tym momencie dało się zauważyć dokładnie jego rysy twarzy które pod odpowiednim kątek wydawały się z leksza ostrzejsze, a oczy przybrały trochę ciemniejszego koloru. Po dokładniejszym przyjrzeniu się dało się zauważyć wory pod oczami a w samych jego krwistych oczach...smutek. Tak smutek. Mimo że od dawna panował już na ukrywaniem swoich emocji, to nadal własnie oczy go zdradzały. Bo jak to się mówi, oczy są zwierciadłem duszy, a jego dusza była cała w kawałkach co niestety oczy pokazywały.
Gdy słońce zniknęło ostatecznie za horyzontem dając miejsca mrokowi podszedł do łóżka i zaczął się wreszcie wypakowywać. Kiedyś trzeba było się za to zabrać

- Wcześniej mieszkałem w samym centrum Tokio, aż się przeprowadziłem bardziej w spokojniejsze miejsce.
Mimo wszystko większość to prawda, tyle że zamiast przeprowadzić lepiej byłoby słowa uciec, ale  to nie jest teraz ważne. Poukładał swoje rzeczy dość szybko mimo tego że ciemno było. Widział dobrze w ciemności, dużo czasu w niej spędził to oczy w końcu mu się przyzwyczaiły do tego.
- Może żarówka się przepaliła
Rzucił patrząc na Yoshimitsu