Tetsu Isoruko napisał:

~*~
Po przeciwnych stronach lustra
kobieta i mężczyzna.
Skazani na wieki samotność.
Zmuszeni na patrzenie na siebie.

Okej, jadę ostro i bez trzymanki, tak, jak mnie nauczyli moi komentatorzy na wrzeszcze.pl (polecam ten portal poetycki, potrafią zrobić wiele z warsztatem!)
Skazani na wieki samotności jest poprawniejsze. I to samo w czwartym wersie - zmuszeni DO patrzenia na siebie. Polszczyzna jest niczego sobie językiem i powinniśmy ją szanować, czyż nie?
Kurczę, dopiero pierwsza strofa, a już czuję, że rytmika u ciebie leży. Rytmikę wiersza bardzo ciężko wytłumaczyć - ja musiałam przez rok zgłębiać się w różnorakie wiersze, by poczuć, o co chodzi. Ale przeczytaj to na głos - czujesz, że coś jest nie tak? Coś nierytmicznego. Właśnie.

Tetsu Isoruko napisał:

Zakazana ich miłość.
Namiętność na wielki.
Dwie dusze splecione
ciernistym drutem.

Dooooooobra. JAK NA RAZIE OCENIAM STRONĘ TECHNICZNĄ, zapomniałam wspomnieć. wiersz jako całość ocenię pod koniec. Tak więc... *skup się na technice, na technice* "Zakazana ich miłość" brzmi mi jak nie z tej epoki. Mamy dwudziesty pierwszy wiek, dzień dobry, piszemy współczesnym językiem. Namiętność na WIELKI? Chyba wieki. I to też podciągam pod technikę - tutaj mamy małe zamieszanie. Zakazana ich miłość./Namiętność na wieki. Wut? O co chodzi? Czy tutaj chodzi o to, że namiętność też jest zakazana? Nie rozumiem tutaj, jestem skołowana. Dwa ostatnie wersy... Ale nie, to na koniec. Dobra, dalej.

Tetsu Isoruko napisał:

Ani jednej pieszczoty.
Ani jednego pocałunku.
Tylko spojrzenie.
Tylko cierpienie.

Okej. Powtórzenia mi się wydają zbędne. Niepotrzebne w tym wierszu. A w dodatku jak zdążyłam się domyślisz, piszesz wiersz biały (nierymowany), prawda? To trzymaj się tego i usuń rym w 2 ostatnich wersach.
Wiesz... Zwykle jestem przeciwna w podsuwaniu poetom gotowców, ale chcę Ci pokazać, jak ja bym napisała tę strofę.

Nie ma w nich pieszczot
pocałunków nie znają.
Kochają tylko oczyma,
znają wyłącznie cierpienie. (borze, jak ja nienawidzę używać interpunkcji w wierszach, to nie dla mnie >.<)

Tetsu Isoruko napisał:

Śmierć, to o nią błagają.
Przeklęci przez los.
Źle dobrani na początku,
teraz za to płacą.

Cóż... Interesujące. Nie potrafię się tutaj do niczego przyczepić, a wpatruję się w to od dziesięciu minut. Uh. A, mam! Pierwszy wers brzmi znowu, jakby pisał Mickiewicz. Pobudka! W sumie, dwa ostatnie też bym zmieniła. A przeklęci przez los... Błagam... Nie ma nic oryginalniejszego? Na początku omamiła mnie całkiem ładna zgrabność tej zwrotki, jednak teraz widzę, że błędy są. Uh.

Tetsu Isoruko napisał:

Kochankowie nocy.
Po przeciwnych stronach lustra,
płacą za swoje grzechy.

Znowu to lustro. A, nie, czekaj, strona techniczna. Okej. Powtarzasz się z słowem płacą, i to niezbyt jest przyjemne. Okeej, tak na koniec - rytmikę masz fatalną, zapewne piszesz tylko dla szuflady, prawda? Ponieważ każdy nieco obyty w współczesnej poezji by Ci zwrócił na to uwagę. Tak sądzę.

Dobra. *idzie czytać całość jeszcze raz*
Eh, tematyka jest banalna, zwroty, których używasz, oklepane jak dupa prostytutki, cóż ja mogę powiedzieć... Temat miłości, która jest zakazana jest baaaaardzo nudny, a to z racji tego, że wszystko, co miało zostać napisane w tym temacie, już dawno zostało napisane. Bardzo ciężko napisać coś nowego, oryginalnego. A o to chodzi w wierszach, prawda? Nie o to, by powtarzać frazesy czy ładnie łączyć to, co powiedziały inne osoby, a stworzyć coś własnego, wyjątkowego, niepowtarzalnego - n a s z e g o. Taką zasadą się kieruję w ocenianiu i pisaniu wierszy. Także wracając - co do długości wiersza, jak na tę tematykę i takie słowa jest on za długi. Idzie zasnąć podczas czytania, naprawdę. Miliony podobnych wierszy krąży w internecie. Gdyby jeszcze to było coś, co mnie powaliło na kolana, coś, co było by takie woow, że błagałabym na kolanach o więcej - to mogłoby i mieć piętnaście stron. Jednak to nie jest coś takiego. Eh. Nie mówię, że talentu nie masz - masz zadatki na dobrego wierszopisarza, ale Twój warsztat jest bardzo nieoszlifowany i należałoby nad nim mocno popracować. Zapytasz jak? Otóż najlepiej czytając wiersze innych. Kurczę, nie wiem, czy mogę reklamę tak robić, ale ponownie polecam Ci wrzeszcze.pl - objadą Cię tam jeszcze ostrzej, niż ja tutaj, ale powiedzą też dokładnie, jak możesz poprawić swoje błędy. Tam mnie nauczyli mniej więcej pisać, tak, że teraz nie jestem idiotką, która pisze masowo, a pisze powoli, w swoim tempie, ale dobrze. Mnie tam nie ujrzysz - obecnie moja poetycka wena leży trupem, nie potrafię nic napisać nowego, ewentualnie jakieś gówna, a tak wchodzić tylko, by oceniać, to mi jakoś wstyd. Cóż, nie wiem, czy tam się zarejestrować, bo wiem, jak krytyka boli - moje pierwsze wiersze prawie dwa lata temu wrzucałam chyba z 15 wierszy i wszystkie jebut poszły do kosza, zanim ogarnęłam, co robię źle i co należy poprawić. No i naaaprawdę, jak jesteś gotów na dawkę mocnej krytyki, to serdecznie tam zapraszam, jak nie - cóż, nie wiem, co zrobisz, ale poziom radziłabym poprawić. Aha, i jeszcze - właśnie na wrzeszczach znajduje się sporo wierszy, na których możesz się "wyrobić" ;)

Ostatnio edytowany przez Toshio Meishu (2013-08-09 23:43:57)