Pojekiwal w takt dyktowanych ruchow, czujac jak przesuwa sie delikatnie do produy za kazdym pchnieciem. Naprezonym juz od nowa czlonkiem ocieral sie o poduszke i pociel, co dodatkowo go draznilo i podniecalo.
Stopniowo, o dziwo bol ustepowal, a pozostawala jedynie przyjemnosc. To bylo... Wprost niezwykle. Jak dotad nie zdawal sobie sprawy, ze ta czesc moze byc tak przyjemna i przedewszystkim bezbolesna. Owszem, nadal delikatnie bolalo, ale dodawalo to w sumie  jeszcze wiecej przyjemnosci do tego wszystkiego, czego chlopiec juzz zupelnie nie mogl zrozumiec.
Szczerze mowiac, chlopaczek nadal byl rozerwany. Z jednej strony, to bylo... Niesamowite, lecz z drugiej, czul do siebie odraze. Te wszystkie rzeczy... Od kiedy sprawialy mu taka przyjemnosc? Wczesniej sie to nie zdarzylo... Czy to znaczy, ze teraz jest ta osoba, ktora dorosli nazywaja ''prostytutka''? Nie brzmialo to ladnie... Zdecydowanie nie chcial by tak bylo!

Takze Aiden nie pozostawal obojetny na zmiane tepa, co bylo dosyc niezwykle, zwlaszcza ze jego udzial w stosunku ograniczal sie do wykonywania rozkazow, piszczenia z bolu i placzu. A teraz? Przypominalo to zupelnie inny akt. Chlopaczek jeczal z przyjemnosci, drzac pod cialem starszego, starajac sie opanowac niepokorne cialo, ktore bez jego zgody wciaz gielo sie na rozne strony.
Mimo wszystko, ta przyjemnosc ktora dostawal jak dotad, nie mogla sie rownac z ta, gdy Takeshi otarl sie o jakas dziwna czesc w srodku, powodujac taka fale rozkoszy, jakiej Aiden jeszcze nie zaznal. Momentalnie poczul jak wszystkie jego miesnie rozkosznie sie spinaja i zaciskaja, a przez cale cialko przechodzi fala ciepla i przyjemnosci. To wszystko wywolalo u niego glosny, niekontrolowalny krzyk wymieszany z jekiem, ktory zapewne bylo slychac w calym ''Pandemonium''
Jeszcze nie otrzasnal sie z pierwszego, gdy juz w ekstremalnym tepie nadchodzily kolejne drazniace pchniecia, nie mniej przyjemne od poprzedniego, wywolujac te same reakcje co wtedy. Chlopiec mial wrazenie ze po prostu oszaleje z tego wszystkiego, tak jak jego cialo, w tym momencie.
-B-blagam... N-nie... Nie wiecej...- Wyjeczal z trudem, gdy ciemnowlosy wszedl w niego z impetem, najsilniej jak dotad podrazniajac wrazliwe miejsce, powodujac ze po zarumienionych policzkach chlopaczka poplynely lzy, bynajmniej nie spowodowane bolem, lecz tak silna przyjemnoscia. Aiden nie chcial by to wszystko sie skonczylo, lecz mial po prostu wrazenie ze przy kolejnym takim pchnieciu po prostu zwariuje do konca.

Nie rozumial, dlaczego chlopak nie przestal. Przeciez mowil, ze nie chce robic niczego na sile, prawda? A Aiden coraz bardziej i bardziej zblizal sie do granicy dzielacej przyjemnosc i szalenstwo. Juz nie mogl panowac nad swoim glosem, ktory wypelnial pomieszczenie slodkimi jekami, momentami przechodzacymi w krzyki.
Mimo wszystko, sam siegal po wiecej rozkosznego cierpienia, wypychajac bioderka ku biodrom chlopaka, poruszajac nimi przeciwnie do niego, by jeszcze lepiejodczuwac pchniecia ciemnowlosego, zaciskajac sie na nim dodatkowo mocno. Wszystko to dodatkowo go pobudzalo i sprawialo wieksza przyjemnosc, tak ze w niedlugim czasie byl na granicy.
-Ta... Take... Dojde-e... Zaraz...- Wyjeczal z trudem, czujac jak cale jego cialo coraz mocniej i mocniej sie napina, a miescie dretwieja od stalego naciagniecia. Cale jego cialko drzalo mocno, przytloczone natlokiem przyjemnosci.
Niestety, wszystko sie konczy. Po kilku pchnieciach Takeshiego, Aiden w koncu doznal spelnienia, krzyczac glosno i pprzeciagle, zaciskajac wszystkie miescie silnie na czlonku chlopaka, wyginajac plecki w pelny luk, brudzac sperma poduszke oraz posciel.

Dopiero w kilka sekund ppo fakcie, doszedl do niego fakt, ze Take wlal sie w niego, a od srodka wypelnia go znajome uczucie ciepla. Dopiero teraz pomyslal, ze mogl poprosic Takeshiego by nie dochodzil w srodku. Nie chodzilo o to, ze byl to dla niego dyskomfort, lecz o fakt, ze w ''Pandemonium'' oszczedzano na doslownie wszystkim, co bylo zwiazane z chlopcami. Tak wiec kapiel byla mozliwa dopiero przed kolejnym zleceniem, a tym samym moment zmycia tego wszystkiego z siebie takze.
Jeknal cichutko, czujac uczucie pustki w srodku, i to jak nasienie chlopaka wycieka z niego, gdy zostal polozony na boku.
-Dzziekuje bardzo...- Wychrypial cichutko, usmiechajac sie do niego slabo i jakby sennie. Ah... Z duza ochota by sie teraz po prostu wyspal...
Niestety, rzeczywistosc szybko sie o niego upomniala.
Drgnal mocno, gdy do drzwi zapukal ktos, kto najwyrazniej mial male poklady cierpliwosci.
-Prosze Pana! Informuje ze wykupiony przez Pana czas skonczyl sie 10 minut temu! Prosze sie ubrac i wyjsc[, inaczej wezwe ochrone!- Zagrozil surowy, pozbawiony delikatnosci glos, z pewno.scia nalezacy do Pani Grace. Aiden przelknal sline, odruchowo kulac sie lekko, na dzwiek glosu opiekunki. Slychac bylo, ze ma zly humor...

Juz mial wstac z lozka, nie zwazajac na dosyc duzy dyskomfort i sennosc, gdy nagle poczul jak opuszki Takeshiego dotykaja jego oczu. W chwile moment poczul sie... Senny. Zupelnie, jakby ktos go zaczarowal. Jego oczka zaczely sie same zamykac, coraz nizej i nizej, az w koncu chlopiec zupelnie je zamknal, zapadajac w gleboki, spokojny sen.
Gdy sie obudzil, Takeshiego rzecz jasna juz nie bylo. Sam za to byl w swoim, dzielonym z kilkoma innymi chlopcami pokoju. Przetarl sennie oczka, podnoszac sie z twardego materaca, co wywolalo cichy syk bolu. No tak... Tak wlasnie bylo co rano. Dzisiaj jednak jakby... Bolalo mniej? I byl lepiej wyspany. Co sie wczoraj dzialo...?
Rozejrzal sie po pokoju, ze zdziwieniem stwierdzajac, ze innych chlopcow nie ma juz w pokoju. Zazwyczaj, Pani Grace przychodzila ich obudzic, a nastepnie po skromnym sniadaniu zaganiala do roboty, jaka bylo sprzatanie, czy gotowanie. Wyjatkiem byli chlopcy, ktorzy zwyczajnie nie mogli wstac z lozek. A dzisiaj... Aiden wyjrzal przez okno, stwierdzajac ze jest juz grubo po poludniu. Nie mieli tu zegara, wiec umial stwierdzic pore dnia po ulozeniu slonca. W kazdym razie, normalnie o tej godzinie juz dawno bylby na nogach!
Nie za dlugo jednak lezal w spokoju, bo juz po jakiejs minucie, do pokoju wparowala Pani Grace, zimnym tonem karzac mu wstac. Chlopiec rzecz jasna od razu poderwal sie jak oparzony, ignorujac bol w dolnych partiach ciala. Byl przygotowany na wszystko. Kare, nagane, kazanie... Ale z pewnoscia nie na to, ze karze mu isc sie umyc! Przeciez klientow zaczynali przyjmowac dopiero o 17!
Wykonal jej rozkaz, myjac sie dokladnie z zadowoleniem i ubierajac przykrotka koszulke, orazz jak zazwyczaj, koronkowa bielizne. Nastepnie ruszyl do saloniku, czekajac az dostanie jakis rozkaz.

Na szczęście, do godziny osiemnastej nie było żadnego klienta, zainteresowanego Aidenem. Co prawda było kilku, jednak byli to jacyś stali klienci, zawsze biorący tych samych chłopców. Aiden nie miał na szczęście takiej osoby. Zazwyczaj byli źli. Gorsi od normalnych. Mieli dziwaczne upodobania i wyszukiwali coraz to nowych sposobów by to robić z ich ulubieńcami. Byli jak jego stary Pan. Nie lubił ich najbardziej ze wszystkich, chociaż nie miał z nimi żadnego kontaktu. Wystarczało, że słyszał krzyki i jęki zza ściany. Domyślał się, że i on musiał tak brzmieć jeszcze rok temu. Teraz być może też.
Gdy Pani Grace weszła do jego pokoju, do którego odesłano go około godziny siedemnastej, wstał szybciutko z łóżka, spuszczając głowę. Domyślił się, że ktoś znów go wykupił. Cóż.. powrót do rzeczywistości był okrutny. W jednej chwili wszystkie te przyjemne rzeczy, a w drugiej... Po prostu codzienność. Znów będzie musiał to robić i znów na drugi dzień wstanie obolały i niewyspany. O ile będzie miał tyle szczęścia by móc wstać.
Nie chcąc, by Pani Grace musiała go poganiać (na co z pewnością miała ochotę, po ostatnim wieczorze), szybką czmychnął do przebieralni i w mgnieniu oka założył krótkie, czarne spodenki i tego samego koloru kamizelkę. Cały czas starał się opanować łzy cisnące mu się do oczu, pod wpływem tego wszystkiego.
Głupi... O czym ty myślałeś? Klient jak klient, po prostu milszy... Czego się spodziewałeś? - Zganił się w myślach, załamany własną głupotą.
Powłócząc nogami dotarł pod wskazany pokój, znów kładąc się jak wczoraj. To okrutne... Znów ten pokój, a dwie tak skrajne sytuacje. Znaczy się... Chyba skrajne.
Słysząc dźwięk otwieranych drzwi poderwał się, starając ze spuszczoną głową i wzrokiem wbitym jak zawsze w podłogę.
-Dzień dobry...N-nazywam się Aiden i dzisiaj...- Urwał, słysząc tak znajomy głos.
Nie... To nie może być możliwe... Wrócił...?
Podniósł głowę, wlepiając w niego spojrzenie szeroko otworzonych ze zdziwienia, niebieskich oczu.

Po prostu nie mogl uwierzyc, ze chlopak znow do niego przyszedl. I to na drugi dzien! Dzisiaj znowu tak bedzie...? Czy moze okarze sie zupelnie inny?
Stal spokojnie, gdy Takeshi do niego podszedl. Po wczorajszym niemal sie go nie bal, w odroznieniu od tych, ktorzy przychodzili wiecej niz raz do ktoregos z chlopcow. Nadal byl... Inny.
Zawachal sie przez chwile, nie bedac pewnym odpowiedzi. Bedzie mogl...? Coz... To... Odpowiedziec chyba moze...
Skinal niepewnie glowa, patrzac sie pytajaco na chlopaka.

Po chwilowym wahaniu, skinal powoli glowa.
Coz... Przy pierwszym spotkaniu, a wlasciwie pierwszych minutach byl praktycznie przekonany, ze Takeshi nie jest czlowiekiem. Te zeby, oczy... Nawet zlotawa skora. No i oczywiscie tamte wydarzenie z wczoraj, na chwile przed tym jak wyszedl. Nie wiedzial juz, co o tym wszystkim myslec... Na dodatek, po co zadaje takie pytania?