Trochę się numerki w akademiku pomieszały. Co najdziwniejsze, w zapisach figurował jakoś płeć piękna, a wcale jego imię nie brzmi jakoś babsko. Jakiś błąd systemu czy pomyłka pracujących tu osób. Albo zwykły burdel w papierach. Musieli poszukać jakiegoś rozwiązania to też przerobiono typową dwójkę w akademiku na trójkę. [hee wyjaśnienie czemu trzyosobowe a nie dwu xD tadaaa]
Dowlókł się do pokoju z numerem 128. Nacisnął klamkę i pchnął drzwi by się otworzyły. Było całkiem znośnie. Wystrój nienaganny, jakiegoś super bałaganu też nie było. Jego wzrok dopiero po kilku sekundach padł na zapewnie współlokatora.
- Cześć- rzucił krótko na powitanie, wciągając swoją torbę z ubraniami. Skoro miał tu mieszkać.. Zerknął na łóżko i wskazał to po prawej od okna.
- To łóżko jest wolne?- zapytał, w między czasie szukajac spojrzeniem trzeciego osobnika.

Pokręcił głową, wzruszajac nieznacznie ramionami. Skoro wolne to wolne. Postawił torbę obok łóżka, a sam na nie usiadł. Poskoczył lekko, sprawdzając jego miękkość. Nie za miękki, nie za twardy. Może być. Oparł łokcie na kolanach, a na dłoniach policzki, wlepiajac ciekawsko wzrok w ciemnowłosego.
- A ja Kaito- przedstawił się. Spojrzał na ksiązkę, którą trzymał współlokator
- co czytasz?-zapytał byleby z kims rozmawiać. a co. nie lubi zbytniej ciszy.

Chyba jednak nie dam rady w spokoju poczytać. Za coo? Czy człowiek nie może liczyć na odrobinę ciszy i spokoju w swoim otoczeniu? Trudno. Przynajmniej temat wybrał odpowiedni.
- Skoro już pytasz, to "Opowiadania o Paskudzie". Parodia baśni o księżniczce w wieży, strzeżonej przez smoka i rycerza. Ogólnie. - Mój wywód został przerwany przez wejście kolejnego osobnika. Szlag zapomniałem, że to jakimś cudem jest pokój trzyosobowy. Czyli tym bardziej nici ze spokoju...
- Cześć. - Odpowiedziałem skoro już i tak się odzywałem. Nie będę od początku znajomości robić za gbura. Jednakże nie zniżyłem się już do odpowiedzi na jego, bądź co bądź debilne pytanie.

Speszyłem się przez moją głupotę i już w ciszy podszedłem do mojego już łóżka. Położyłem torbę obok niego i ułożyłem się na łóżku wzdychając cicho. Pierwszy dzień, ba! Pierwsze spotkanie ze współlokatorami, a ja się wygłupiłem. Podniosłem się po chwili i usiadłem zerkając to na jednego to na drugiego.
-Ano, jestem Haruki- przedstawiłem się po chwili niepewnie.

-Ryu- również się przedstawiłem. Zobaczywszy książkę, którą wyjął Kaito zwlekłem się z łóżka i podszedłem ją obejrzeć. Była to książka kucharska. Przejrzałem ją zatrzymując wzrok na niektórych przepisach. Ciekawe czy on umie gotować i czy da się od czasu do czasu namówić na upichcenie obiadu? Tak myśląc odłożyłem książkę i podszedłem do szafy. Jeśli dobrze pamiętałem miałem chyba starą książkę kucharską po babci w którymś pudle. Zacząłem intensywne poszukiwania, które zakończyły się pełnym sukcesem. Uszczęśliwiony pokazałem tom Kaito.
- To książka z przepisami mojej babci jakbyś był zainteresowany. Mam też inne książki. Możesz pożyczać ale wolałbym, żebyś najpierw zapytał. Pracuję też w księgarni, więc jakbyś chciał czegoś poszukać to wiesz... Ty też jeśli coś by cię zainteresowało możesz pożyczać.  - Dodałem, przypominając sobie o trzeciej osobie w pokoju i ponownie chwyciłem swoje opowiadania.

Siedziałem i chciałem o coś spytać, ale usłyszałem jak coś walnęło o twardą powierzchnię. Podskoczyłem wystraszony, ale nic nie odpowiedziałem, bo i po co? Poczułem się olany, a więc skoro nie zwracają na mnie uwagi to sięgnąłem z torby swój notes i ołówek. Skoro tak to zajmę się sobą, nie będę im przeszkadzać. Otworzyłem swój notesik i podkulając nogi zacząłem pisać kolejną zwrotkę swojej piosenki. Zamyśliłem się nad kolejnymi słowami, dopiero kiedy Ryu zwrócił się do mnie oderwałem się od notesu.
-Jasne, dziękuję- powiedziałem i uśmiechnąłem się delikatnie. Odłożyłem na chwilę notes i spojrzałem na książkę kucharską, którą z takim hukiem położył Kaito.
-Mogę zobaczyć?- spytałem nieśmiało.

Usiadłem na krawędzi łóżka spuszczając (ah, te skojarzenia -3-) nogi na podłogę po czym sięgnąłem tą księgę i położyłem ją sobie na kolanach. Otworzyłem ją na losowej stronie i zacząłem przeglądać przepisy, coraz większa ochota brała mnie aby coś takiego zjeść, ale z moim talentem to chyba będę musiał obejść się smakiem.
-Gotowałeś już coś z tej książki?- spytałem nie chcąc siedzieć wiecznie cicho. Najwyżej nie odpowie albo zignoruje, ale kto pyta nie błądzi. Kiedy przejrzałem kilka kolejnych stron odłożyłem książkę na jej poprzednie miejsce po czym usiadłem po turecku na łóżku i znów sięgnąłem notes.