Aoi zszedł z łóżka i przeszedł się kilka razy po pokoju.
- Ależ oczywiście.
Powiedział z tajemniczą nutką w głosie, po czym zerknął na niego i ledwo się powstrzymał od tego, żeby nie wybuchnąć śmiechem.
Nie okazując swojego rozbawienia, wpełzł ponownie na łóżko współlokatora, po czym na czworaka nieco się do niego zbliżył, dosłownie uwieszając się na jego plecach. W sumie... gdyby tylko chciał, w każdej chwili mógłby mu na plecy wskoczyć.
Ale wracając do tematu, Aoi zajrzał chłopakowi przez ramię i parsknął śmiechem, nie wytrzymując już dłużej.
- Czyżby był jakiś nowy sposób czytania, o którym jeszcze nie wiem?
Zapytał. Nie było w tym jednak złośliwości.

Ostatecznie wylądował na podłodze, nieco obijając swój cudny tyłek. Jednak nie przejął się tym za bardzo. Wręcz przeciwnie - dodatkowo go to rozśmieszyło.
- Uważałbyś trochę, wiesz?!
Rzucił z przekąsem, po czym ponownie władował się bez zaproszenia na jego łóżku. Usiadł do niego tyłem tak, że opierał się teraz plecami o jego plecy. Nie chcąc mu przeszkadzać, wgapił się w sufit.
Jeśli chodzi o ubrania... cóż. Aoi z natury był bardzo ciekawski, jednak nie wścibski. I chociaż z największą ochotą spenetrowałby każdy centymetr jego szafy, bez pozwolenia nie zamierzał mu tam grzebać. I amen. ^^

Z każdą chwilą Aoi sprawiał wrażenie, jakby próbował siłą położyć chłopaka na łóżku. Droczył się z nim. Lekko napierał na jego plecy, chichocząc w duchu.
Jedno wiedział na pewno - ta szkoła była dobrym wyborem i chociaż był niezbyt chętny do nauki, liczył na nieco rozrywki w godzinach pozalekcyjnych. Nie planował marnować tutaj swojego czasu, co oznaczało, że albo Haruki ma wielkie szczęście, albo wielkiego pecha. Wszystko zależy od upodobań chłopaka.
Przestał się o niego opierać, zajmując miejsce obok. Perfekcyjnie upozorował bardzo realistyczne ziewnięcie, po czym nieco znudzonym głosem oznajmił:
- Nudzi mi się.

- Hmm... A to rzeczywiście dziwny traf. Zupełnie nie mam pojęcia, dlaczego tak się czujesz.
Powiedział, stukając się palcem wskazującym po brodzie.
Cała ta sytuacja niezwykle go bawiła. A pomyśleć, że miał sobie odpuścić studia! Tak, to by się tylko zanudzał na śmierć na niekończących się inprezach z litrami alkocholu i tysiącem osób w domu. Po imprezie pewnie by wyrwał jakiegoś małego, nieśmiałego chłopaczka, a gdy już by wytrzeźwiał, płacił by adwokatowi, żeby usprawiedliwił pozew o gwałt w sądzie. Nie ma co - N U D Y !
Nie pytając nikogo o zdanie walnął się obok niego.
- Więc zgodnie z twoimi przemyśleniami ja mam się czuć jak ten zły wilk, tak?
Spojrzał na niego podejrzanym uśmieszkiem na ustach, który mógł naprawdę sporo znaczyć.
- Powiem ci, że to jest nawet całkiem możliwe.
Szepnął chłopakowi do ucha, zaraz po tym jak się do niego niebezpiecznie zbliżył.